Aire atmosférico en movemento.
Etimoloxía
Tomouse da denominación latina, ventus, -i.
Exemplos *
“O vento que vén do mar é un airiño lixeiro. A Chaira vén enxugar seu acento mariñeiro.” (Manuel María: Terra Chá)
“Ondeando sobre o trigo dime un vento manseliño: “¡Que tivera amor, amigo, pra llo dar a un paxariño…!” (Manuel María: Terra Chá)
* As citas da Palabra do Día respectan as escollas ortográficas e morfolóxicas da edición referida. Os exemplos fan referencia só a unha das posibles acepcións da palabra documentada.
