
A noite do vinte e tres de xuño non debe quedar un curruncho en toda Galicia onde non arda un lume, e o cheiro da sardiñada alimenta a algarada das mulleres e homes de todas as idades que se botan á festa nas horas nas que, o resto do ano, xa andan vestindo o pixama para se meteren na cama. Mais, orixinariamente era a noite do vinte e un para o vinte e dous de xuño cando se prendían os lumes para darlle máis forza ao Sol, pois coa chegada do solsticio de verán os días empezaban a acurtarse e o rei dos astros vía minguar o seu poder.
Foi moitos anos despois cando, por influencia do cristianismo, xuntouse esta celebración coa da honra ao nacemento de san Xoán Bautista. A idea do lume e a festa prendeu na xente e foron xurdindo retrousos, cántigas e tamén moitos xeitos de lles chamar ás moreas de leña que se poñen a arder. Se queres saber máis, ven connosco seguir a pista destes nomes.