A palabra manifesto vén directamente do latín manifestus. O primeiro elemento, manus, está claramente referido á man, pero o segundo é escuro, porque o latín, lonxe do que tendemos a crer, non é unha ciencia exacta. Manifesto, en todo caso, é o que se expón á vista de todos, inda que non se saiba con exactitude en que contribúe -festum a este significado final.
Ás veces un sente a necesidade de que o que pensa quede á vista de todo o mundo. Ese é o sentido dunha manifestación popular. Os que pensamos dun xeito manifestámonos, expoñemos a nosa opinión ou o noso desexo á vista de todos. O dereito a calar o que se vota e o dereito a dicir o que se pensa son as dúas caras esenciais do que entendemos por liberdade.
Porén os artistas, que ás veces parecen un chisco misteriosos nos seus versos, outras, senten a necesidade de seren explícitos, de declararen o que pensan. Nos inicios do século XX proliferaron esta sorte de declaracións de principios. Nós temos a fortuna de contar cunha delas, coma unha pedra basal da nosa cultura: o manifesto Mais alá!
Cadaquén pode tirar del as súas propias conclusións. Nós quedamos hoxe coa distinción fundamental entre vellos e devanceiros. Manuel Antonio, o eterno mozo de Rianxo, non é hoxe un vello escritor senón con toda xustiza o noso devanceiro.
O poeta do mar e da vangarda publicou Mais alá! o 28 de xuño de 1922. Hoxe celebramos o seu centenario gozando unha vez máis da lectura desta liñas xeniais, pero non só iso. Compartimos tamén convosco unha alfaia conservada na biblioteca da Fundación Barrié: o borrador do propio manifesto. O orixinal de Manuel Antonio constaba de dez follas (15 x 22 cm) escritas a lapis e pluma, das que se conservan seis, faltando a 5, 6, 7 e mais a derradeira. O texto do envés da folla 8 aparece invertido no propio orixinal. Nel pódese apreciar, ademais das particularidades do proceso creativo, a autoría exclusiva de Manuel Antonio, que asinou o manifesto, como é sabido, co debuxante Álvaro Cebreiro. O documento permitiu a edición crítica da obra completa en prosa de Manuel Antonio do académico Xosé Luís Axeitos, editada pola Real Academia Galega e a Fundación Barrié xunto a outros textos de Manuel Antonio. Non deixedes de admiralo e berrade connosco: Máis alá!
