Un dos científicos máis grandes da Historia: Stephen Hawking morreu o 14 de marzo de 2018. Queda un oco que non se sabe se algún día se poderá encher. Os seus logros no campo da ciencia e os conceptos que se manexan grazas ás súas pescudas: relatividade, mecánica cuántica, multiverso son complexos e difíciles de entender, aínda así nunca deixou de intentar divulgar a ciencia ao público xeral. De todos as diversas facetas de Hawking, a máis coñecida é a de físico.

A palabra procede do latín physicus, ‘relativo á natureza’ adaptada do grego φυσικός, physikós, ‘natural’, derivada do verbo φύω, phýo, ‘medrar’. A procedencia grega delata, sen dúbida, a súa chegada a través do vocabulario filosófico e, en concreto, do libro de Aristóteles Φυσικής Ακροάσεως, Physikés Akroáseos, “Auscultacións na natureza”, ten moito que ver na adaptación deste concepto á nosa concepción do mundo. Que era a Física de Aristóteles? Pois seguramente a mellor definición sexa a dunha teoría do todo, tal como se chamaba a investigación de Stephen Hawking nun recente filme. Só que para Aristóteles había algo máis aló dese todo e ese algo foi o que veu despois da física: a metafísica. Os libros que se situaban despois da Física.

Moitas daquelas palabras están aínda vivas na Grecia de hoxe na que se sobe polo ánodo, se baixa polo cátodo; agárdase polo autobús na éxtase e non hai nada máis natural para matar a sede que unha botella de physikó metalikó neró, ‘auga mineral natural’. Algo tan natural como para o noso científico pairar no espazo de acordo coas mesmas leis que tanto contribuíu a que coñeceramos mellor.