Va que non sabes de onde vén a palabra “feixoa”?

A feixoa é un froito outonal, de cor verde, sabor doce e aromático, do tamaño dun ovo de galiña e rico en vitamina C. Provén de zonas elevadas do Brasil, Uruguai, Paraguai, norte da Arxentina e Colombia aínda que hai uns anos comezou a cultivarse nas Rías Baixas e noutras partes do sur do país.

Certo que parece unha palabra galega? De feito é un nome galego cunha historia con voltas e reviravoltas, xa que o froito foi bautizado por un alemán en homenaxe a un brasileiro. Verás:

João da Silva Barroso, naceu en 1760 no Río de Xaneiro, Brasil. Afeccionado á natureza e á mineraloxía, veu a Europa a estudar matemáticas e filosofía na Universidade de Coímbra. Estando en Portugal, en 1778, entrou a formar parte dun grupo dos mellores alumnos de Domenico Vandelli para crear o Museo de Historia Natural de Lisboa. Para iso, tivo que facer unha estadía de máis de dez anos en Cabo Verde. É arredor desta época cando muda o seu apelido de pluma polo dun dos científicos que maior fama gozaban naquela altura e co que coincidía en ideoloxía, un ilustrado relixioso: Frei Benito Jerónimo Feijoo (1676-1764). Tan só simplificou a duplicación vocálica, pasando a chamarse João da Silva Feijó.

O froito foi bautizado por un alemán en homenaxe a un brasileiro que adoptou un nome galego

Tempo máis tarde, aló por 1783 –xa con maior experiencia–, o científico comezou a enviar mostras botánicas do Ceará brasileiro ao Xardín Botánico de Prusia. Alí, Otto Karl Berg, botánico e farmacólogo alemán da Universidade de Berlín, especializado en flora suramericana, nomeou o froito co nome de feijoa para homenaxear o brasileiro. Foi entre os anos 1855 e 1859.

E é así como o noso Feijoo –sen velo nunca, nin saber del–, deulle nome a este froito. Por brincar, podemos revirar un pouco máis a historia, xa que resulta que o apelido –como é evidente–, vén de feixón, que é unha planta da familia das leguminosas tamén coñecida como faba –sobre todo a semente; as vaíñas son os feixóns verdes–, palabra que compartimos co portugués, idioma no que lle deu nome a un dos pratos máis típicos do Brasil: a feijoada.