Xogos tradicionais
As XXXII Olimpíadas, terán lugar do 23 de xullo ao 8 de agosto de 2021 no Xapón. Mais, que lonxe quedan esas terras nipoas!!! pero nós imos participar, se vos presta, grazas aos xogos tradicionais.
As diferentes culturas deron orixe a unha gran variedade de xogos e deportes tradicionais que representan a riqueza cultural dun pobo. Daquela promover a práctica destes constitúe unha tarefa importante. Estes entretementos contribúen ao entendemento entre os diferentes grupos culturais e sociais. Teñen unha vantaxe importante, non requiren instalacións, nin equipamento custoso, de aí que sexa ben achegar o xogo e o deporte a todo o mundo, mesmo a aqueles de escasos recursos.
Por todo isto, imos darlles un repaso a algúns, que coñecemos abondo, para divertirnos este verán e brincar un chisco.
mariola | birlos | agocho | chapas | as lombas | billarda | chave | petanca | pilla
Para finalizar este verán tan xoguetón non nos queda outra que darlle unha volta á pilla, un divertimento que che é vello coma o mundo e cuxa práctica relacionamos coa rapazada. Así e todo, os adultos trouleamos con el dun xeito ou doutro, dado que pasamos media vida a correr para que non nos pillen. Neste xogo fórmanse dous equipos, máis ou menos parellos, e nel hai que facer prisioneiros os participantes do equipo contrario; gaña o que menos integrantes perda e máis pille do contrario. Esta actividade lúdica tamén é coñecida como o marro ou o telo.
Ao redor deste xogo aparecen moitas outras modalidades distintas que parten dun concepto común: o de pillarmos uns a outros, pero con certas diferenzas, como é o caso do pano. Este consiste en que dúas persoas, ao rematar unha conta, deben coller o pano que unha terceira sostén no ar. O que o atrapa sae correndo e o outro adversario debe intentar pillalo antes de que se salve chegando á casa. As quedas é outra sorte de xogo de persecución infantil no que un dos xogadores debe atrapar todos os demais ou un deles. A pita cega é outra modalidade de divertimento persecutorio no que quen lle toca perseguir teno que facer cos ollos vendados cun pano, o que aumenta a dificultade.
O termo pilla é un derivado regresivo do verbo pillar, que procede da voz italiana pigliare (‘coller’). Sobre a mesma base atopamos locucións como xogar ás pilladas ou ao pilla-pilla. Noutras linguas tamén atopamos nomes que participan de denominacións creadas de xeito semellante ao noso, é dicir, que parten dunha forma verbal relacionada co concepto ‘atrapar’, como o verbo inglés to catch, (‘pillar’); en Portugal, o substantivo apanhada, derivado sobre apanhar, e, en italiano, acchiapparella, que se forma a partir do verbo acchiappare (‘coller’). Por outro lado, atopamos unha serie de designacións formadas ao redor de certos animais, como en catalán, que se rexistra gat i la rata; en francés, jeu du loup ou jouer à chat; ou en italiano, lupi. Todas estas denominacións están motivadas no feito de que os animais que designan este xogo son cazadores que perseguen as súas presas.