Dopaxe é a acción que resulta de dopar, é dicir, de “administrarlle a unha persoa ou animal unha substancia estimulante para aumentar circunstancialmente as súas capacidades físicas”.
Esta é unha práctica completamente prohibida nas competicións deportivas, e da que temos clamorosos escándalos, todo isto por querermos chegar ao límite das posibilidades físicas.
Coma moitas outras, especialmente se pertencen ao ámbito científico-técnico, esta palabra introduciuse no galego ao través do inglés. Neste caso provén de dope que, segundo o Dicionario Oxford, comezaría a utilizarse nos inicios do século XIX co sentido de “líquido espeso, denso”. Este termo inglés procedería do holandés doop “salsa” e este á vez de doopen, co significado de “mesturado, adulterado”.
Con respecto a este estranxeirismo na nosa lingua, temos que dicir que as primeiras documentacións que atopamos son do ano 1996, e aparece xa adaptado:
“O Consello de Ministros aprobou o réxime de infraccións e sancións para a represión da dopaxe, que poden significa-la suspensión ou privación de licencia desde tres meses ata os catro anos, ou a perpetuidade, se se trata da terceira reincidencia.”
O Correo Galego, CG1996-02-17/100.
A forma dopaxe é a máis utilizada nos corpus que manexamos, mais hai que precisar que ao mesmo tempo convive con “doping” que, ademais de non ser a máis empregada, é unha palabra non aceptada no Dicionario da Real Academia Galega.
