Vai a médica e dinos: “O seu é un caso de hipertensión idiopática”, e inmediatamente a nosa presión arterial aumenta, e non polo medo á bata branca, senón polo pavor ao descoñecido.

Moitos termos inicialmente exclusivos da profesión médica fóronse popularizando e hoxe empregámolos con certa frecuencia, sobre todo cando, coma os médicos, queremos ser precisos, pero outros déixannos entre abraiados e confundidos e, o que é peor, sen saber que temos. Hoxe en día, os profesionais optan, en xeral, por unha linguaxe máis técnica e un dos termos que usan con frecuencia é idiopático.

É un adxectivo formado sobre idiopatía, que provén dos elementos gregos idios (‘propio, especial’), o mesmo que podemos identificar en formas como idiomático ou idiosincrasia, e pathos (‘enfermidade’), así que por simple adición dos mesmos xa temos unha aproximación ‘enfermidade propia ou especial’.

Ocorre que en ocasións as causas dunha doenza son pouco ou nada coñecidas e aí é onde se bota man deste termo. Polo tanto, unha afección idiopática será aquela non derivada doutra (en caso contrario sería sintomática), que aparece espontaneamente, e para a cal a medicina aínda non puido establecer a orixe, ben porque esta se descoñece ou ben porque se ignora en determinados pacientes.

Para a nosa tranquilidade, a cantidade de casos considerados idiopáticos redúcese en proporción directa aos avances da ciencia médica.