O 25 de novembro é recoñecido internacionalmente como o Día pola eliminación da violencia –física, psicolóxica ou verbal– contra a muller. É unha data simbólica da loita diaria contra o maltrato, o asasinato ou a discriminación laboral e social das mulleres, e utilízase para concentrar diferentes mobilizacións e actos de reivindicación.
Co amparo da ONU e o Fondo fiduciario para eliminar a violencia contra a muller, no ano 2008 púxose en marcha a campaña ÚNETE, impulsada polo presidente Ban Ki-moon, secretario xeral da Organización das Nacións Unidas, quen chama á participación de persoas, comunidades e colectivos de todo o mundo mediante eventos e accións que teñan a cor laranxa como protagonista, simbolizando por medio dela un futuro non violento coas mulleres e as nenas. O laranxa cumpre a función de identificar e integrar o conxunto dos actos que se levan a cabo en todo o mundo e asemade cada participante o dotará dun significado concreto. Desenvólvese cada ano durante dezaseis días, entre o 25 de novembro, o Día Laranxa, e o 10 de decembro, Día dos Dereitos Humanos, e no ano 2015 ten como tema a prevención da violencia de xénero.
As denominacións das cores fíxanse normalmente por extensión a partir do nome dalgunha cousa que presenta caracteristicamente a tonalidade nomeada. É o caso do laranxa que, por asociación coa froita, ten unha historia que nos leva moi lonxe no tempo e no espazo. O froito mais o seu nome proveñen de Oriente, en concreto, do sánscrito naranga ‘laranxeira’, o primeiro étimo documentado con fiabilidade, desde onde pasa ao persa narang e despois ao árabe, que distingue entre o nome do froito e o da árbore, así como diferentes especies. Na Idade Media, a laranxeira amarga introdúcese en Europa pola Península Ibérica e adáptase o seu nome no árabe hispánico aos romances peninsulares, dando a naranja do castelán e a naronja catalá, en tanto que o galego-portugués muda a nasal inicial /n/ en lateral /l/, laranxa (laranja).
Para a cultura oriental, o laranxa é unha cor significativa cun simbolismo poderoso. Obtense da mestura do vermello co amarelo polo que conceptualmente se valora como a transición entre a alegría, representada no vermello, e a perfección, no amarelo. Daquela na tradición milenaria oriental o laranxa ten un significado íntimo, de perfeccionamento espiritual, alén de ser a cor distintiva do budismo. No ámbito político e social, representou e deulle nome á Revolución Laranxa ucraína (2004-2005) para logo ser adoptada por múltiples movementos e partidos en Oriente Próximo. Do lado europeo, o laranxa ten quizais un sentido menos transcendente e máis extravertido, asociándose en xeral coa alegría e a vitalidade (se lembramos os protagonistas do Sesame street, Epi, o boneco alaranxado, era o brioso e riseiro, en tanto que o seu colega amarelo, Blas, facía gala dun humor mucho e queixoso); valórase, ademais, que se trata da cor que mellor se percibe durante a noite ou con néboa, polo que é a preferida para certas campañas publicitarias ou tamén para diferentes métodos de sinalización. Con todo, o laranxa tamén ten fondura e relevancia histórica e política neste lado do mundo: trátase, por exemplo, da cor que identifica os unionistas británicos e irlandeses, os monárquicos dos Países Baixos e diferentes partidos democristiáns en varios países occidentais.
