Vexetación formada por plantas da división das briófitas de ata uns cinco centímetros de altura, que cobre como unha capa os lugares en que hai humidade, sobre todo as pedras, a casca das árbores etc.
Etimoloxía
Termo que remite ao latín vulgar *cariceu que bebe no latín clásico carex, -icis ‘variedade de herba’.
Exemplos *
“O xardín formaba unha especie de miradoiro sobre a ría cuberto por uns cantos salgueiros, cun par de bancos mirando cara ao mar. E entre eles, un vello estanque rectangular cunha fonte no seu interior. Todo o conxunto estaba construído en pedra vella, pero tan comesta pola carriza e os liques que case nin se adiviñaba a súa cor gris.”(Pedro Feijoo: Os fillos do mar, 2012)
“Anxo vira intencionadamente cara á capela de San Cibrán, escorrentador do mal do meigallo, unha camposa que domina a valigota e metade do mar da casa. Deixa cu e caxato sobre do murado que ten brión, carriza onde a auga da nube esponxa para que a pedra beba, a pedra do santo, porque aquí todo ten misterio.” (Xosé Vázquez Pintor: Mar de bronce, 2003)
* As citas da Palabra do Día respectan as escollas ortográficas e morfolóxicas da edición referida. Os exemplos fan referencia só a unha das posibles acepcións da palabra documentada.