Parte inferior dunha construción, xeralmente situada baixo a superficie do solo e que soporta o seu peso
Etimoloxía
Vocábulo que chega da palabra latina caementum, -i ‘pedra miúda’ ou ‘cimento’.
Exemplos *
“A torre mantívose ergueita a pesares dos cañonazos. Os seus cimentos descansaban sobre os penedos onde batía o mar.” (Xoán Bernández Vilar: Un home de Vilameán. Anatomía dunha revolución, 1976)
“O incendio abrirá as simas da terra , removerá os cimentos das casas , e polas regandixas e fendeduras da catástrofe aparecían á luz por primeira vez os habitantes aqueles da catacumba.” (Víctor Fernández Freixanes: O triángulo inscrito na circunferencia, 1982)
* As citas da Palabra do Día respectan as escollas ortográficas e morfolóxicas da edición referida. Os exemplos fan referencia só a unha das posibles acepcións da palabra documentada.
