Ora é unha conxunción (“ora ben…”) e hora é un substantivo (“hora de durmir…”). Ambas as dúas palabras soan igual, de aí que se chamen homófonas, mais ao velas, se te fixas, unha leva hache e a outra non, é dicir que son homógrafas, somos conscientes de que representan ideas ben distintas.
O hache, a oitava letra do noso alfabeto, non serve só para diferenciar palabras. As Normas din del que: “é un signo ortográfico sen valor fonético, pero mantense na grafía, tanto en posición inicial coma en interior ou final de palabra (horta, prohibir, oh, ah). (…) en cantas palabras o tivesen etimoloxicamente (…)”. É dicir, unha das súas razóns de ser fundamentais é constatar “fidelidade etimolóxica”, ser fiel á orixe.
Este Setestrelo trae palabras curiosas, algunhas ben coñecidas, outras sorprendentes, nas que brilla o hache, ese carácter mudo, fiel e orixinal.