Hai tempo que as series de televisión se converteron nun fenómeno comunicativo indiscutible e mesmo chegou a ser máis común escoitar o termo seriéfilo ca cinéfilo. Mais foi coa volta do século –aló cando medrou a velocidade e capacidade de descarga de Internet e evolucionaron os programas de reprodución de imaxes de vídeo–, o momento no que as persoas afeccionadas a esas series de ficción se liberaron da obriga de estaren un día concreto, a unha hora determinada, diante do televisor. No momento no que os capítulos comezaron a estar dispoñibles na Rede –permitindo a súa descarga e mesmo a visualización directa desde un servidor, é dicir, reproducíndose ao baixar, ou en streaming, como din en inglés–, ao tempo que se popularizaron os teléfonos intelixentes e as tabletas, así como as redes móbiles celulares, tivemos a oportunidade de ver vídeos sen depender do tempo, do lugar ou do dispositivo.
Aproveitando esa liberdade para visualizar as series en calquera situación e a demanda dun público interesado, xurdiu un novo formato específico para Internet, as series na web ou webseries. Son produtos audiovisuais pensados e preparados para se distribuír na Rede –tamén se realizaron só para móbiles–, estruturados en episodios, é dicir, breves programas cunha unidade argumental e, polo xeral, cunha produción máis económica ca os da televisión.
Se a Wikipedia asegura que a primeira webserie foi The spot, unha produción californiana de 1995, a pioneira entre as nosas é Oculta identidade, da que se publicou o capítulo piloto o 11 de marzo de 2008, baixo a dirección de Bruno Nieto e a produción de Paula Mariñas, na Escola de Imaxe e Son da Coruña. En YouTube pódese ver a serie completa (dez capítulos).
Lingüisticamente, webserie é unha adaptación do anglicismo web series, que convive con serie web, aínda que esta ten unha frecuencia de uso menor. Para nós non deixa de ser unha variante actualizada para a Web do serial “obra, especialmente novela, difundida pola radio ou a televisión en capítulos sucesivos”, un formato creado a mediados do século XX. As series tamén o son de obras impresas e con esta acepción comezou a utilizarse en inglés a principios do XVIII, popularizándose despois de 1836 coa publicación das novelas serializadas de Dickens no Reino Unido e os folletíns de Alexandre Dumas en Francia.
Tanto serie coma serial veñen do latín series “fila, cadea, secuencia ou conxunto en liña”, derivado á súa vez do verbo serere “unir, vincular, organizar, conectar, colocar xunto a, atar”.
