Nun día coma o de hoxe conséntense as risas e as burlas para pasalo ben sen ofender. Sempre presta botar unhas gargalladas para aliviar estrés e mellorar o ánimo. Dise que rir favorece a osixenación do corpo, posúe un efecto calmante e analxésico, elimina toxinas e axuda a facer a dixestión.
A lingua foi quen de reflectir de xeito curioso as bondades das risadas xa que para indicar que rimos moito e ben empregamos verbos que teñen unha connotación negativa ou un matiz destrutivo. Suponse que cando nos rimos de modo descontrolado podemos chegar a pensar que nos descompoñemos por dentro. Só así explicamos expresións como escachar de risa onde o verbo significa “romper en cachos”, escangallarse coa risa (botar a perder algo separándose en partes), esmendrellarse coa risa ou esmendrellarse de risa (botar a perder algo facéndoo inservible), partirse de risa e rebentar coa risa. Contraditoria resulta tamén a locución chorar de risa, pero é consecuencia da descrición física do que ocorre, a ninguén lle escapa que hai ocasións nas que as persoas nun ataque de gargalladas acaba chorando.
Hai outra acepción que aparece no contexto en que o rir individual se converte en rirse de alguén. Aí o verbo cambia e transfórmase en burlar, aquí a significación sería, segundo o Dicionario, “facer burla de algo ou alguén”. Este vocábulo fórmase sobre o substantivo burla (“acción, xesto ou palabras con que se ridiculiza unha persoa ou cousa”). Non temos moi claro a orixe deste substantivo, que se vencella co latín tardío *burra empregado por Ausonio co sentido de ‘babecada’. Da familia son as voces burleiro, burlador, burlista e burlón, todos elas adxectivos que fan referencia sempre á persoa que fai burla de alguén.
Os termos que podemos considerar coma sinónimos de burla son chufa (“burla con que se ridiculiza a alguén”) e a mofa, aquela burla na que se aplica insolencia e desprezo. A burla que se realiza só mediante a palabra mal intencionada e nada graciosa é coñecida como chacota ou chanza. Os xestos que facemos para ponderar a broma chamámolos mocas e cando a cousa consiste nunha imitación esaxerada e desprezativa denominámola arremedo (imitación de mal gusto).
Na fraseoloxía para indicar que nos burlamos de alguén usamos ditos como Tomarlle o pelo a alguén ou Regañar a moa. Porén deberiamos ser prudentes e non facer burla excesiva de ninguén porque xa sabemos que Coas burlas non te metas, que poden saírche veras.
